Η παραδοχή του αυτονόητου

Τέταρτη μέρα από τις ευρωεκλογές και ο πρωθυπουργός της χώρας αρνείται πεισματικά να κάνει λόγο για εκλογική ήττα του κόμματός του. Και χτες στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, η παραδοχή του αυτονόητου δεν έγινε. Δεν είναι καθαρό γιατί ο κ. Καραμανλής αρνείται την αναγνώριση ενός προβλήματος που δείχνει πόσο χαμηλά έπεσε σε αυτές τις εκλογές η ΝΔ. Ίσως να διαισθάνεται ότι τώρα, που έληξε η μάχη των εντυπώσεων, το πρόβλημα αποκαλύπτεται στο όλο του το μέγεθος και οι συνέπειες για την κυβέρνησή του δεν μπορούν, προς το παρόν, να προσμετρηθούν.

Κι όμως η Νέα Δημοκρατία, με βάση τη σύγκριση του αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής με αυτό των βουλευτικών εκλογών του 2007 έχασε πάνω από 1.300.000 ψηφοφόρους της. Δηλαδή απώλεσε το 45% της εκλογικής της βάσης. Τρομακτική εξέλιξη, αν αναλογιστεί ότι δεν έχουν κλείσει ακόμα δύο χρόνια από τις βουλευτικές εκλογές.

Τι άλλο πρέπει να γίνει για να αναγνωριστεί το μέγεθος του προβλήματος; Το «ροκάνισμα» της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, όμως, έχει ως αποτέλεσμα τις μεγάλες απώλειες του μοναδικού πολιτικού κεφαλαίου που εμφανιζόταν αλώβητο μέχρι χτες: του πρωθυπουργικού προφίλ. Και αυτό είναι που επιτάσσει στον κ. Καραμανλή να πάρει επειγόντως μέτρα... σωτηρίας.

Παραδόξως δυσκολία αναγνώρισης του αποτελέσματος εμφανίζεται και στον άλλο χαμένο των εκλογών, τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ήττα δεν υπάρχει. Στις προηγούμενες εκλογές πήραμε 4,15% και σε αυτές πήραμε 4,7%. Θα μπορούσαμε και να πανηγυρίζουμε, αν δεν είχαμε βάλει ψηλούς στόχους» είναι τα λόγια του μοναδικού ευρωβουλευτή του κόμματος. Έχουμε και λέμε. Εκλογές 2007, 361.000 ψήφοι. Ευρωεκλογές 2009, 241.000 ψήφοι. Απώλειες 120.000 ψήφοι. Αν αυτό δεν είναι ήττα, τι είναι;

Βέβαια και στα δύο κόμματα, οι φωνές του ρεαλισμού δεν είναι λίγες. «Οι ευρωεκλογές δεν ήταν μια σφυγμομέτρηση πολυτελείας, μίλησε η κάλπη», είπε χτες ο βουλευτής του κόμματος Αργύρης Ντινόπουλος. Και η κάλπη βγάζει νικητές και ηττημένους. Στην περίπτωσή μας, οι πιο... ηττημένοι είναι η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που ακριβώς σε επίπεδο ηγεσίας εκφράζεται η δυστοκία αναγνώρισης της ήττας...