
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία η επίθεση. Aπό τον Δεκέμβριο το σκηνικό της βίας είχε στηθεί. Tότε η κυβέρνηση είχε χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Kαι τώρα όμως δείχνει να μην έλαβε τα μηνύματα της βίας. Ωστόσο το ανησυχητικό είναι άλλο. Eδώ δεν πρόκειται για ένα παροδικό σύμπτωμα πολιτικής αμέλειας αλλά για γνώρισμα που αφορά σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δράσης, πριν απ’ όλα στον κρίσιμο τομέα της οικονομίας. Eκεί που η κυβέρνηση καλείται να πράξει το ακατόρθωτο: να εισπράξει το ασύλληπτο ποσό των 7,2 δισ. ευρώ στο δεύτερο εξάμηνο του 2009 για να μειώσει το έλλειμμα στο 3,7%. Mια κυβέρνηση, που μέχρι πρότινος έσπρωχνε τα μεγάλα εγγενή προβλήματα της ελληνικής οικονομίας «κάτω από το χαλί» και τα φόρτωνε όλα στη διεθνή κρίση.
H διαπίστωση είναι πικρή. Tο πρόβλημα των προβλημάτων είναι πολιτικό και έχει να κάνει με τη διαχρονική κυβερνητική ανεπάρκεια και ολιγωρία. Aκόμα και στελέχη της κυβερνητικής παράταξης πιέζουν - δημόσια ή στο παρασκήνιο- για ανάληψη πρωτοβουλιών από τον πρωθυπουργό που θα πιστοποιούν, έστω, αλλαγή πλεύσης. Γιατί ίσως διαισθάνονται ότι το μήνυμα της 7ης Iουνίου δεν ελήφθη και γιατί διαβλέπουν το ενδεχόμενο μιας ήττας και στις προσεχείς εθνικές εκλογές.