Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Ζητείται νταντά αμέσου δράσεως...

Γεωργιανή, Βουλγάρα ή Ελληνίδα; Μέσω γραφείου ή από αγγελία; Εσωτερική ή για οκτάωρο; Μικρή σε ηλικία για να έχει όρεξη για παιχνίδι ή πιο ώριμη για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες των παιδιών;

Η άδεια της λοχείας φτάνει στο τέλος της και η εργαζόμενη μητέρα μπαίνει στη διαδικασία αναζήτησης γυναίκας για να την... «αντικαταστήσει» όσο εκείνη θα βρίσκεται στη δουλειά.

Σε ποια αγκαλιά να εμπιστευτεί το αγγελούδι της; Θα πάνε όλα καλά; Ανασφάλειες, φοβίες και τύψεις διαδέχονται τα μοναδικά συναισθήματα που γεννά η μητρότητα.

Και δεν είναι λίγες οι εργαζόμενες μητέρες που συνεχίζουν την άδειά τους άνευ αποδοχών, θέλοντας να παρατείνουν τον χρόνο φροντίδας των παιδιών τους, ή που ακόμη και εγκαταλείπουν προσωρινά ή και μόνιμα την εργασία τους για να μεγαλώσουν οι ίδιες τα παιδιά τους. Αλλωστε, τι νόημα έχει, όπως υποστηρίζουν κάποιες γυναίκες, να εργάζεσαι και να δίνεις όλο σου τον μισθό στην μπέιμπι σίτερ;

Μια ματιά στις σελίδες εφημερίδων με αγγελίες αρκεί για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ζήτησης. «Κάποιες γυναίκες θέλουν κυρία αποκλειστικά για τη φύλαξη και δημιουργική απασχόληση των παιδιών. Αυτό ισχύει κυρίως στην περίπτωση των βρεφών.

Οσες έχουν μωρά πάνω από 10 μηνών προτιμούν να βρουν κάποια που να κάνει παράλληλα και οικιακές εργασίες, όπως σίδερο και μαγείρεμα. Για άλλες πρόσθετο προσόν είναι η καλή γνώση Αγγλικών ή Γαλλικών, ώστε να μάθουν τα παιδιά τους και μια ξένη γλώσσα χωρίς έξτρα επιβάρυνση», μας λέει ο κ. Παντελής Αποσπόρης από το γραφείο εύρεσης εργασίας «Ααρών». Κάνοντας έρευνα, μέσω των αγγελιών, διαπιστώσαμε πως πολύ συχνά οι τιμές ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή.

Για τα βόρεια προάστια της Αθήνας οι τιμές «παίζουν» κατά μέσο όρο στα 650 με 800 ευρώ για 7-8 ώρες πενθήμερης απασχόλησης, ενώ νοτιότερα, όπως σε συνοικίες του Πειραιά, η «ταρίφα» πέφτει στα 500-650 ευρώ. Οι περισσότερες κυρίες δεν ζητούν ένσημα, αλλά διεκδικούν 14 μισθούς.

Περιζήτητες είναι οι Ελληνίδες, οι οποίες αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Σε αυτά μπορεί η ενδιαφερόμενη μητέρα να βρει κυρίως Ρωσίδες, Βουλγάρες, Γεωργιανές, Μολδαβές, Νιγηριανές και τις πλέον ακριβές Φιλιππινέζες και Κενυάτισσες, οι οποίες ζητούν πάνω από 1.000 ευρώ, ενώ για τις υπόλοιπες εθνικότητες το μηνιαίο ποσό κατεβαίνει στα 700-800 ευρώ για οκτάωρο και στα 800-850 ευρώ όταν πρόκειται για εσωτερικές.

Οι τιμές ποικίλλουν και ανάλογα με το επίπεδο ομιλίας της ελληνικής γλώσσας. Για καλά Ελληνικά θα δώσετε περίπου 900 ευρώ, για μέτρια 800 ευρώ και για ελάχιστα 700 ευρώ.

Εξετάσεις
Σημειωτέον, οι ιατρικές εξετάσεις που είναι απαραίτητες, ιδίως σε κυρίες από χώρες της Αφρικής, βαρύνουν κατά το ήμισυ ή εξ ολοκλήρου αυτόν που ψάχνει μπέιμπι σίτερ. Και μην ξαφνιαστείτε εάν κάποια γραφεία συμπεριλάβουν στις οικονομικές σας υποχρεώσεις και ένα πληρωμένο αεροπορικό εισιτήριο μετ επιστροφής τον χρόνο για Φιλιππίνες σε περίπτωση που επιλέξετε Φιλιππινέζα. Τα γραφεία, επιπλέον, θα σας ζητήσουν, προκειμένου να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ένα εφάπαξ ποσό που κυμαίνεται από 250-650 ευρώ, που σηματοδοτεί και την υποχρέωσή τους να αντικαθιστούν τις κυρίες για ένα εξάμηνο μέχρι να μείνετε ευχαριστημένοι.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ
Πολιτικές που στηρίζουν τη μητρότητα εφαρμόζονται στο εξωτερικό

Και ενώ αυτό είναι το τοπίο στον τομέα της κατ οίκον φύλαξης των παιδιών στην Ελλάδα, σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες βρίσκουν εφαρμογή εθνικές πολιτικές φιλικές προς την οικογένεια, που στηρίζουν τη μητρότητα και συγχρόνως βελτιώνουν τη θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας και στον δείκτη ισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Εκεί, το μπέιμπι σίτινγκ, όπως το έχουμε στην Ελλάδα, δεν είναι πολύ γνωστό.

Στη Σουηδία η άδεια τοκετού διαρκεί περίπου έναν χρόνο με αποδοχές. Μετά τον χρόνο οι επιλογές είναι πολλές. Τέσσερα στα πέντε παιδιά στη Στοκχόλμη ηλικίας 1-5 ετών παρακολουθούν σχολεία προσχολικής αγωγής. Αυτές οι υπηρεσίες παρέχονταν μέχρι πρότινος αποκλειστικά από τον δήμο, τώρα όμως το 30% αυτών παρέχεται από τον ιδιωτικό τομέα.

Ακόμη, για παιδιά ηλικίας 4-5 ετών υπάρχουν τα δημόσια ημερήσια κέντρα που προσφέρουν τρίωρη πρωινή ή απογευματινή απασχόληση. Αλλοι προτιμούν τη δωρεάν φύλαξη των παιδιών τους ηλικίας 1-10 ετών στο σπίτι κάποιου επαγγελματία μαζί με τα δικά του παιδιά. Κέντρα υπάρχουν και για παιδιά με σωματικές ή νοητικές αναπηρίες.

Οι φόροι που πληρώνουν οι γονείς γι αυτές τις υπηρεσίες καλύπτουν περίπου το 1/10 του πραγματικού κόστους και εξαρτώνται από το εισόδημα των γονιών, τις ώρες φύλαξης και τον αριθμό των παιδιών στην οικογένεια. Ιδιωτικά και δημόσια κέντρα κοστίζουν το ίδιο. Ακόμη, στη Σουηδία όλοι οι γονείς μπορούν μέχρι να συμπληρώσει το παιδί τους το όγδοο έτος να κάνουν χρήση άδειας 480 ημερών με αποδοχές.

Ενα ιδιαίτερα ευέλικτο σύστημα φύλαξης βρεφών και παιδιών λειτουργεί και στη Γαλλία.

Υπάρχουν πολύ καλά οργανωμένοι βρεφονηπιακοί σταθμοί σε κάθε γειτονιά, που λειτουργούν από τις 7 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, καθώς και βραδινοί σταθμοί, όπου πάνε τα παιδιά για ύπνο, όταν οι γονείς εργάζονται τη νύχτα.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλά και πολύ καλά νηπιαγωγεία, που λειτουργούν αυτές τις ώρες. Στη Γαλλία εφαρμόζεται και ο θεσμός της «βοηθού μητέρας», σύμφωνα με τον οποίο μία γυναίκα, κατόπιν σχετικής εκπαίδευσης από ειδικούς και εφόσον το σπίτι της πληροί τις προδιαγραφές, κρατάει 3-4 παιδιά μαζί με τα δικά της.

Η συνολική αμοιβή μιας «βοηθού μητέρας» για όλα τα παιδιά δεν μπορεί να ξεπερνά τον βασικό μισθό στη Γαλλία, που ανέρχεται στα 1.200 ευρώ.

Ετσι από κάθε παιδί παίρνει γύρω στα 300 ευρώ. Επιπλέον, οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στη «βοηθό μητέρα» δέχονται και φοροελάφρυνση. Και εάν τα παραπάνω συστήματα δεν καλύπτουν κάποιον γονέα, τότε μπορεί να αγοράσει από τον γαλλικό ΟΑΕΔ ένα τσεκ εργασίας με το οποίο πληρώνει μία κλασική μπέιμπι σίτερ. Φοροελάφρυνση ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση.ΡΙΣΚΟ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Μέσα από τις αγγελίες εφημερίδας κατάφερε η Βάσω Κωνσταντίνου να βρει κυρία για να της εμπιστευτεί ό,τι πολυτιμότερο έχει, όπως λέει η ίδια, δηλαδή τα τρία της παιδιά, ηλικίας σήμερα επτάμισι, πέντε και εννιάμισι ετών. Η αρχική αναζήτηση γυναίκας για τη φύλαξη και τη φροντίδα των παιδιών, όσο εκείνη και ο σύζυγός της απουσιάζουν στην εργασία τους, μέσω γνωστών και καταστηματαρχών της γειτονιάς δεν απέδωσε και έτσι η κυρία Κωνσταντίνου κατέφυγε στις σελίδες των εφημερίδων.

«Ενέχει μεγάλο ρίσκο να βρει κανείς τον κατάλληλο άνθρωπο για τα παιδιά του, αλλά στάθηκα τυχερή, γι αυτό και έχω την ίδια γυναίκα εδώ και 5 χρόνια. Ηθελα μία κυρία που να έχει όρεξη να ασχοληθεί με τα παιδιά. Εψαχνα γυναίκα για τα παιδιά και όχι για το σπίτι. Δεν είχα την απαίτηση να μου πλένει τα πιάτα, να κάνει δουλειές. Ηθελα να τα πάει βόλτα, να κάτσει στο πάτωμα και να παίξει μαζί τους επιτραπέζια και τουβλάκια.

Το ένστικτό μου μού είπε πως η συγκεκριμένη κυρία που διάλεξα μπορούσε να δώσει αγάπη και να εργαστεί με υπευθυνότητα. Για σχεδόν έναν μήνα, που ήμουν ακόμη σε άδεια τοκετού, κάθισα μαζί της στο σπίτι για να της μάθω τις συνήθειες των παιδιών, πώς να τα ταϊζει, να τα νανουρίζει, να τα πλένει. Και τον πρώτο καιρό που έμεινε μόνη της με τα παιδιά ήμουν πολύ προσεκτική με τη συμπεριφορά των παιδιών, γιατί αν δεν περνούσαν καλά αυτό θα φαινόταν αμέσως», λέει στο «Εθνος» η κυρία Κωνσταντίνου.