«Σκότωσαν το παιδί μου»

Η Στέλλα Αξαρλή-Κουνιαρέλλη ήταν μία όμορφη και νέα γυναίκα 26 ετών. Θα μπορούσε να ζει ακόμη ευτυχισμένη με την οικογένειά της και το μωρό της, στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Μυτιλήνη, αν η τύχη ή ενδεχομένως και ο «δαίμων» του ιατρικού συστήματος δεν της έπαιζαν ένα άσχημο παιγνίδι.

Το 2007 και ενώ η Στέλλα ή Λίτσα, όπως τη φώναζαν οι οικείοι της, ήταν δύο μηνών έγκυος, αισθάνθηκε πόνους στο στήθος. Αμέσως πήγε στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Εκεί, όπως καταγγέλλει ο πατέρας της, Βασίλης Αξαρλής, της είπαν ότι δεν είναι κάτι σοβαρό, ότι πρόκειται για «μυϊκό πόνο» και ως θεραπεία της πρότειναν «να κόψει τα πολλά άλατα». Μάλιστα, της έδωσαν και δύο αναρρωτικές άδειες...

Οι ενοχλήσεις συνεχίζονταν και η Στέλλα νοσηλεύτηκε δύο φορές από τρεις ημέρες, με τη διάγνωση της μαστίτιδας, ενώ της χορηγήθηκε αντιβίωση...

Ο πόνος, όμως, εξακολουθούσε όλο και πιο έντονος και η Στέλλα, όπως λέει ο πατέρας της, απευθύνθηκε σε ένα χειρουργό, Β επιμελητή στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης, ο οποίος της πρότεινε να κάνει ένα υπερηχογράφημα.

Ο χειρουργός έκανε παρακέντηση και η βιοψία ήταν αρνητική.

Όμως, η κατάσταση είχε φθάσει στο «μη παρέκει», οι πόνοι ήταν έντονοι, το στήθος παρουσίαζε έντονη διόγκωση.

Στο νοσοκομείο Μυτιλήνης δεν την έπαιρναν πια στα σοβαρά: «Τι θα γίνει Λίτσα με το βυζί σου…», της έλεγαν οι γιατροί, καταγγέλλει ο πατέρας της.

Η Στέλλα αποφάσισε να πάει σε ένα νοσοκομείο στην Αθήνα. Όμως, από τη στιγμή που παρουσιάστηκαν τα πρώτα συμπτώματα είχαν περάσει ήδη τρεις μήνες και βρισκόταν πλέον στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Στο μαιευτήριο «Αλεξάνδρα», με την πρώτη ψηλάφηση, οι γιατροί μίλησαν για καρκίνο του μαστού… Η εξέταση έδειξε καρκινικό όγκο μήκους 4,5 εκατοστών.

Ο πατέρας της είπε:
Μετά την οριστική διάγνωση ότι πρόκειται για καρκίνο, η Στέλλα δεν μπορούσε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία, γιατί ήταν έγκυος. Έπρεπε να περιμένει να γεννηθεί το μωρό της. Έτσι, περίμενε άλλους δύο μήνες… Εν τω μεταξύ, ο καρκίνος έκανε μεταστάσεις στα οστά και τον πνεύμονα.

Όταν το παιδί γεννήθηκε πρόωρα με καισαρική τομή, κατά τον 6-7ο μήνα της εγκυμοσύνης, είχε βάρος μόλις 800 γραμμάρια.

Η Στέλλα μπορούσε επιτέλους να αρχίσει τη χημειοθεραπεία. Όμως ήταν πια αργά. Μετά από τρεις μήνες χάνει τη μάχη για τη ζωή. Αφήνει πίσω της ένα μωρό, που δε θα γνωρίσει ποτέ τη μητέρα του...

Στο βίντεο που ακολουθεί, δείτε τις σπαρακτικές εικόνες μίας μητέρας που μοιράζεται τις μοναδικές και τελευταίες στιγμές τρυφερότητας με το μωρό της, γνωρίζοντας ότι αυτό θα μείνει ορφανό.