Ο μυστικός κήπος ήταν φυλακή

Συγκλονισμένη παρακολουθεί η Αμερική τις αποκαλύψεις για την υπόθεση απαγωγής της Τζέισι Λι Ντούγκαρντ, η οποία κρατήθηκε 18 χρόνια από τον απαγωγέα της, από τον οποίο απέκτησε και δύο παιδιά. Ο Φίλιπ Γκαρίντο και η σύζυγός του, η Νάνσι, που κατηγορούνται ότι απήγαγαν το κορίτσι όταν αυτό ήταν μόλις 11 ετών, κατηγορούνται για 29 αδικήματα. Και τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά.

Η Τζέισι Λι ήταν ένα 11χρονο ξανθό κορίτσι με γαλάζια μάτια όταν απήχθη μέρα-μεσημέρι το 1991, την ώρα που πήγαινε στη στάση του λεωφορείου έξω από το σπίτι της στο Σάουθ Λέικ Ταχόι. Ο πατριός της είδε τη σκηνή και ακολούθησε το αυτοκίνητο των δύο δραστών, αλλά χωρίς επιτυχία. Η αστυνομία κινητοποιήθηκε, ανακρίθηκαν 5.375 άνθρωποι, οι κάτοικοι φορούσαν για χρόνια ροζ κορδέλες για να μην ξεχνούν. Τίποτα δεν είχε αποτέλεσμα.

Η απάντηση βρισκόταν 320 χιλιόμετρα μακριά, στην ημιαγροτική πόλη Άντιοκ (Αντιόχεια). Επί 18 χρόνια, η Τζέισι ζούσε μέσα σε σκηνές και υπόστεγα στον πίσω κήπο του σπιτιού των Γκαρίντο. Έφερε στον κόσμο δύο παιδιά του Γκαρίντο, το πρώτο όταν ήταν μόλις 14 ετών. Η ταυτότητά της αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Γκαρίντο κλήθηκε στο αστυνομικό τμήμα σχετικά με τους όρους της αναστολής του (είχε καταδικαστεί πριν από 30 χρόνια για βιασμό και απαγωγή). Ήθελε να οργανώσει μια θρησκευτική συνάντηση στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ, και την περασμένη Τρίτη πήγε στο τμήμα για να ζητήσει την απαραίτητη άδεια. Όμως οι αστυνομικοί Λίζα Κάμπελ και Άλι Τζέικομπς τον υποψιάστηκαν εξαιτίας της συμπεριφοράς των δύο κοριτσιών που είχε μαζί του. Η Τζέικομπς λέει πως κάτι στα κορίτσια, ηλικίας 11 και 15 ετών, τις ανησύχησε. «Η Λίζα τις ρώτησε: “Πηγαίνετε σχολείο;” και τότε και οι δύο, με μια φωνή, σαν ρομπότ, απάντησαν: “Είμαστε κατ΄ οίκον διδασκόμενες”».

Η αποκάλυψη
Οι δύο αστυνομικίνες μίλησαν στον υπεύθυνο για την αναστολή του Γκαρίντο, εκείνος τον κάλεσε στο τμήμα, ο Γκαρίντο εμφανίσθηκε με τα κορίτσια και μια γυναίκα ονόματι Αλίσα, που αποκαλύφθηκε πως ήταν η Τζέισι Λι Ντούγκαρντ.

Η αστυνομία ζήτησε συγγνώμη που τον Νοέμβριο του 2006 έχασε μια ευκαιρία να βρει την Ντούγκαρντ. Ένας γείτονας είχε παραπονεθεί τότε για ύποπτες δραστηριότητες στο σπίτι του Γκαρίντο, όμως ο αστυνομικός που πήγε για να ελέγξει μίλησε απλώς στον Γκαρίντο και δεν μπήκε μέσα στην ιδιοκτησία του για να κάνει έρευνα. Αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα από τα αμείλικτα ερωτήματα που δημιουργούνται καθώς ξετυλίγεται αυτή η πρωτοφανής υπόθεση. Πώς είναι δυνατόν ο Γκαρίντο, που έχει καταδικαστεί για σεξουαλικά αδικήματα, να κρατά ανενόχλητος επί 18 χρόνια στην αυλή του ένα κορίτσι που κάποια στιγμή απέκτησε παιδιά; Πώς είναι δυνατόν να μην έχει αποκαλυφθεί ένας άνθρωπος που δεχόταν συχνά επισκέψεις από αστυνομικούς, που οι γείτονές του γνώριζαν το παρελθόν του, που προκαλούσε συχνά υποψίες με τη συμπεριφορά του; Πώς είναι δυνατόν να παίρνει μαζί του στην πόλη δύο εμφανώς κατατονικά κορίτσια, άλλοτε λέγοντας ότι είναι κόρες του κι άλλοτε ότι έκανε μπέιμπισίτινγκ, χωρίς κανείς να ασχοληθεί μαζί του;
Πίστευαν στα ψέματά τους και επέμειναν σε αυτά

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που θέτει αυτή η υπόθεση είναι τα ίδια με εκείνα που τέθηκαν πριν από έναν χρόνο στο Άμστετεν της Αυστρίας, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Γιόζεφ Φριτζλ είχε απαγάγει και φυλακίσει στο υπόγειο του σπιτιού του την κόρη του, κάνοντας επτά παιδιά μαζί της.

Τα ίδια ερωτήματα που τέθηκαν στο Γκλόστερ της Βρετανίας, όταν έγινε γνωστό ότι ο Φρεντ και η Ρόζμαρι Ουέστ είχαν δολοφονήσει τουλάχιστον 12 νεαρές γυναίκες στο σπίτι τους τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80.

Στην περίπτωση του Γκαρίντο, ορισμένοι σχολιαστές αποδίδουν την έλλειψη υποψιών σε ένα σύγχρονο αίσθημα αποξένωσης από την κοινωνία ή στην παράδοση της Καλιφόρνιας να δέχεται μια ανορθόδοξη συμπεριφορά. Σε μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται από τις υπερβολές των τηλεοπτικών ριάλιτι, κανείς δεν ασχολείται με το τι συμβαίνει στην αυλή ενός ανθρώπου.

Η αστυνομία της Καλιφόρνιας ισχυρίζεται ότι δεν είχε εντοπίσει τις σκηνές στην αυλή του Γκαρίντο επειδή περιβάλλονταν από δέντρα κι έναν φράκτη. Ανάλογες δικαιολογίες είχε χρησιμοποιήσει και η αυστριακή αστυνομία σε σχέση με το υπόγειο καταφύγιο του Φριτζλ. Στο Βέλγιο, οι αστυνομικοί που ήλεγξαν το σπίτι του παιδεραστή Μαρκ Ντιτρού δεν έκριναν σκόπιμο να διενεργήσουν περαιτέρω έρευνα όταν άκουσαν κλάματα παιδιών.

Τα μέσα ενημέρωσης και οι αρχές της Αυστρίας έσπευσαν να δημιουργήσουν τον μύθο ενός πανέξυπνου καθάρματος, που ξεγελούσε την αστυνομία επειδή λειτουργούσε με μαθηματική ακρίβεια. Η τραγική αλήθεια, σημειώνουν οι «Σάντεϊ Τάιμς», είναι ότι τόσο ο Φριτζλ όσο και ο Ντιτρού ή οι απαγωγείς της Τζέισι και της Νατάσα Κάμπους ήταν προβλέψιμοι και άνθρωποι περιορισμένων ικανοτήτων. Το κοινό τους στοιχείο ήταν ότι πίστευαν στα ψέματά τους και επέμειναν σε αυτά για όσο διάστημα ήταν αρκετό ώστε όλοι οι άλλοι να αποστρέψουν το βλέμμα τους από αυτούς.


Σεξ, βία και η επιθυμία του Θεού

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 1951, ο Γκαρίντο ήταν ένας μουσικός που εθίστηκε στο LSD. Σε ηλικία 25 ετών απήγαγε μια συνομήλική του που εργαζόταν στο Καζίνο του Σάουθ Λέικ Ταχόε, της έβαλε χειροπέδες και τη μετέφερε σε μια μικρή αποθήκη όπου τη βίαζε συστηματικά. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 50 ετών, αλλά έμεινε στη φυλακή μόνο για 10 χρόνια, παρ΄ ότι ανέφερε στην Αστυνομία ότι ο μόνος τρόπος να ικανοποιηθεί σεξουαλικά ήταν με την άσκηση βίας. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να εκπλαγεί κανείς με την απαγωγή της 11χρονης Τζέισι, που έγινε το παιχνίδι του.

Δεν είπε τίποτα
Ακόμη πιο μυστηριώδης είναι η ιστορία της γυναίκας του, της Νάνσι Γκαρίντο. Ανιψιά ενός συγκρατουμένου του, γνώρισε τον Γκαρίντο ενώ εξέτιε την ποινή του στις φυλακές Λίβενουορθ του Κάνσας και τον παντρεύτηκε πριν ακόμη αποφυλακιστεί. Έλαβε μέρος στην απαγωγή, και όταν ο άνδρας της φυλακίστηκε για πέντε μήνες για παραβίαση των όρων αποφυλάκισής του, κράτησε η ίδια την Τζέισι, χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Όπως και ο Γκαρίντο, έτσι κι αυτή δηλώνει σήμερα αθώα.

Τα τελευταία χρόνια, ο Γκαρίντο το έριξε στη θρησκεία με το ίδιο πάθος με το οποίο κάποτε ασχολήθηκε με το σεξ και τη βία. Οι γείτονες μιλούσαν για κάποιες θρησκευτικές συναντήσεις που γίνονταν στην αυλή του και, όπως αποδείχθηκε, ήταν τελετές της...

προσωπικής του εκκλησίας, με την επωνυμία «Η επιθυμία του Θεού». Πέρυσι μάλιστα έφτιαξε και ένα μπλογκ, που άρχιζε με τη διαβεβαίωση ότι ο Θεός τού χάρισε την ικανότητα να μιλά με τη γλώσσα των αγγέλων.

Αυτή η ενασχόλησή του με τη θρησκεία θα οδηγούσε τελικά στο να αποκαλυφθεί.

Στη Σαλαμίνα ο Μπάμπης Τσέρτος

Το πολιτιστικό ταξίδι της Νομαρχίας Πειραιά, συνεχίζεται με επόμενο σταθμό τη Σαλαμίνα.

Τη Δευτέρα 31 Αυγούστου, στις 9 μ.μ. στο Ευριπίδειο Θέατρο Σαλαμίνας, ο Μπάμπης Τσέρτος θα παρουσιάσει στους κατοίκους και επισκέπτες του νησιού ένα ξεχωριστό πρόγραμμα με τις πιο μεγάλες στιγμές του ρεμπέτικου, αρχοντορεμπέτικου, παραδοσιακού και λαϊκού μας τραγουδιού.

Ο αγαπημένος ερμηνευτής θα έχει στο πλευρό του την Νάντια Καραγιάννη και επταμελή λαϊκή ορχήστρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η είσοδος για όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνει η Νομαρχία Πειραιά είναι ελεύθερη για το κοινό.

Γιορτάζει σήμερα, με το πάτριο ημερολόγιο, η Παναγία η μητέρα των αγίων και των αγγέλων

Μητέρα, προστάτιδα, τιμώμενη, ιερό πρόσωπο. Η Παναγία κατέχει πρωταρχική θέση στην τιμή και στον σεβασμό των χριστιανών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Της έχουν αφιερώσει μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και ταπεινά ξωκλήσια. Την αποκαλούν Θεοτόκο, αλλά της έχουν δώσει και πολυάριθμα προσωνύμια. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.

Ο διδάκτωρ Θεολογίας κ. Αλέξανδρος Καριώτογλου, ο οποίος διδάσκει ως επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, δίνει την επιστημονική διάσταση για την πληθώρα των ονομάτων.

«Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους εκφράζονται τα ονόματα της Παναγίας. Ανάλογα με τον τόπο ή ανάλογα με τον τρόπο που έχει γίνει η εικονογράφηση». Οπως συμπληρώνει ο κ. Καριώτογλου, «μπορεί να υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος ονοματοδοσίας, ανάλογα με τη σχέση του Χριστού με την Παναγία».

Ο κ. Καριώτογλου επισημαίνει συγκεκριμένα: «Εκτός από την Παναγία τη Γλυκοφιλούσα, που ο Χριστός αγγίζει το μάγουλο της μητέρας του, σε όλες τις άλλες παραστάσεις υπάρχει μια σχετική απόσταση, η οποία συμβολίζει την ισορροπημένη σχέση που πρέπει να έχει η μητέρα με το παιδί».

Μπορεί, βέβαια, η Θεομήτωρ να έχει εκατοντάδες χαρακτηρισμούς, όμως σε κάθε ναό, μέσα στο ιερό, υπάρχει πάντα η Παναγία η Πλατυτέρα των Ουρανών, όπου «απεικονίζεται με τα χέρια ανοιχτά και στη μέση της βρίσκεται η μορφή του Χριστού», σημειώνει ο κ. Καριώτογλου.

Από τις πιο γνωστές Παναγίες, που πήραν το όνομά τους ανάλογα με τη γεωγραφική θέση ή την τοποθεσία που βρίσκονται οι αντίστοιχες εκκλησίες, είναι οι εξής: Παναγία η Τριχερούσα, Παναγία η Γλυκοφιλούσα, Παναγία του Χάρου, Παναγία η Κανάλα στην Κύθνο, Παναγία Σουμελά, Παναγία η Λιμνιά στη Λίμνη Ευβοίας, Παναγία Κύκκου στην Κύπρο, Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα, Παναγία η Αγιασώτισσα στην Αγιάσο του Ολύμπου, Παναγία η Προυσσιώτισσα, Παναγία η Φανερωμένη στην Σαλαμίνα, Παναγία η Χρυσοσκαλίτισσα στα Χανιά, Παναγία η Σπηλιώτισσα στην Καρδίτσα, Παναγία η Οδηγήτρια, Παναγία η Γλυκοφιλούσα, Παναγία του Χάρου, Παναγία η Ελεούσα, Παναγία η Μυρτιδιώτισσα, Παναγία η Παραμυθία, Παναγία η Κρυφτή, Παναγία η Ελευθερώτρια, Παναγία η Προυσσιώτισσα, Παναγία η Γοργοϋπήκοος, Παναγία η Μαρτσαλιανή, Παναγία η Πορταϊτισσα, Παναγία η Βρεφοκρατούσα, Παναγία η Γαλακτοτροφουσα, Παναγία η Ζωοδόχος, Παναγία η Τριχερούσα, Παναγία Σουμελά, Παναγία η Χαρδακιώτισσα, Παναγία του Άρακα, Παναγία η Ευαγγελιστρία, Παναγία των Βρυούλων, Παναγία του Λυκοτρίχη, Παναγία η Γιάτρισσα, Παναγίου του Πάθους, Παναγία των Ποντίων, Παναγία των Αγγέλων, Παναγία η "Σκοπιώτισσα", Παναγία Κερά Κρίτσας, Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα, Παναγία η Εσφαγμένη, Παναγία η Βοήθεια, Παναγία η Παραμυθιά, Παναγία η Διασώζουσα, Παναγία η Καταφυγιώτισσα, Παναγία η Βρυούλων, Παναγία των Παρισίων, Παναγία της Πέτρας, Παναγία Βλαχέρνα, Παναγιά Γκρεμιώτισσα, Παναγία της Καστάνιας, Παναγία η Φανερωμένη, Παναγιά Βλοχαΐτισσα, Παναγία της Παλιόπολης, Παναγία Κανάλα, Παναγία Μαλεβής, Παναγία οδηγήτρια, Παναγία Τρυπητή, Παναγία Παρηγορήτισσα, Παναγια Γουμερα, Παναγία των Σταυροφόρων, Παναγία Ελεούσα, ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΡΥΠΤΗ, Παναγία Εκατονταπυλιανή, Παναγία του Κύκκου, Παναγία του Σίντη, Παναγία Ελαιοβρύτισσα, Παναγιά η Γοργόνα, Παναγάι η Βλαχερνίτισσα, Παναγία Προυσιώτισσα, Παναγία του Πάθους, Παναγία Καστριανή, Παναγία Κρημνιώτισσα, Παναγία Κυκκιώτισσα, Παναγία Πορφύρα, Παναγία Δαμάστας, Παναγία Παναξιώτισσα, Παναγία Σπηλιανή, Panagia Makryni, ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΤΗ, Παναγία Πηγαδιώτισσα, Παναγία Καρυάς, Παναγία Εκατονταπυλιανή, Παναγιά του Καλού, Παναγία η Ρόμβη, Παναγία Κουμαριώτισσα, Παναγία Παραμυθιάς, Παναγία του Προυσού, Παναγία Πορταϊτισσα, Παναγία του Aλ- Νατούρ, Παναγία του Κήπου, Παναγία Νέας Πραισού, Παναγιά η Γοργόνα, Παναγίας Ξενιάς, Παναγία Σκοινιώτισσα, Παναγία Παραπορτιανή, Παναγία Χοζοβιώτισσα, Παναγία η Σπηλιώτισσα, Παναγία Πορτιανή, Παναγία Αγρελωπού, Παναγία η Αλιχνιώτισσα, Παναγία η Καμμαριανή, Παναγιά της Λιάτανης, Παναγία Χρυσοκέφαλος, Παναγία Ελεούσα, Παναγία Βρεττής, Παναγία η Επισκοπιανή, Παναγία των λυπηρών, Παναγία Κατακεκρυμμένη, Παναγία την Κουμαριώτισσα, Παναγία των Βράχων, Παναγία η Βλαχέρνα, Παναγία Ποταμίτισσα, Παναγία Λιαουτσάνισσα, Παναγία η Χρυσοπηγή, Παναγία Τριμάρτυρη, Παναγία Ρόδον το Αμάραντον, Παναγία η Κανάλα, Παναγιά η Κόχη, Παναγιάς της Καλυβιανής, Παναγία η Πετριτσιώτισσα, Παναγία Μπρυώνη, Παναγάι Αιανής, Παναγία Χαλκέων, Παναγιά η Κατεφιανή, Παναγία η Δομιαμίτισσα, Παναγία της Ματαράγκας, Παναγία Χαντρα, Η Παναγιά του Πάλου, Η Παναγία των Καταθεσίων, Η Παναγία του Ακαθίστου, Παναγία Γουμένισσα, Παναγία Βλαχερνών, Παναγία Ραχιδιώτισσα, Παναγία της Ροδιάς, Παναγία της Κορωνησίας, Παναγία η Χρυσοπηγή, Παναγία Κοσμοσώτειρα, Παναγία Ελπίδα, Παναγία Ποταμίτισσα, Παναγία Λεμονίτισσα, Μεγάλη Παναγία Κάστρου, Παναγία στην Κουτάλα, Παναγία η Στάνα, Παναγία του Vladimir, Παναγία του Βουνού, Παναγία η Πουλάτη, Παναγία Τουρλιανή, Παναγία Θαλασσίτρα, Παναγία Καλαμιώτισσα, Παναγιά την Τουρλιανή, Παναγία Χαλκέων, Παναγία η Γερόντισσα, Παναγία Μυρελαίου, Παναγία Δροσιανή, Παναγία η Βιγλιώτισσα, Παναγία Λαμπινή, Η "Μαύρη" Παναγία, Παναγία Σικελιά, Παναγία των Ξένων, Παναγία Καρδιώτισσα, Παναγία Διακυνούσα, Παναγία Αγήτρια, Παναγία Κανακαρία, Παναγία Τρύπα, Παναγιά Μεσοσπορίτισσα και η Παναγία η Φοδελιώτισσα στο Φόδελε του Ηρακλείου Κρήτης.

Υπάρχουν, όμως, και άλλοι χαρακτηρισμοί που προσδιορίζουν το σημείο όπου βρίσκεται χτισμένος ο ναός, όπως: Η Παναγία Σαραντασκαλιώτισσα στον Μαραθόκαμπο Σάμου, Η Παναγία Θαλασσινή στην Ανδρο που είναι χτισμένη σε βράχο μέσα στη θάλασσα, Η Παναγία η Κρεμαστή στην Ηλεία όπου η Μονή κρέμεται από έναν βράχο.

Τα προσωνύμια της Παναγίας, όμως, της αποδίδονται και ανάλογα με τον τρόπο που είναι ζωγραφισμένη η εικόνα της.

Οπως υπενθυμίζει ο κ. Καριώτογλου, η Παναγία αποκαλείται και Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Βρεφοκρατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα, Δεξιά ακόμα και Τριχερούσα. Η εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας βρίσκεται στη Μονή Χιλανδαρίου στο Αγιον Ορος. Η απεικόνιση της Παναγίας με τρία χέρια αποδίδεται στην εξής ιστορία: «Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κρατώντας το κομμένο δεξί του χέρι, το οποίο του κόπηκε από τους εικονομάχους, παρακάλεσε την Παναγία να μη μείνει ανάπηρος. Χάρη σε θαύμα της Παναγίας συγκολλήθηκε το άκρο και εκείνος της αφιέρωσε ασημένιο ανάθημα σε σχήμα χεριού. Η θέση του στη συγκεκριμένη εικόνα το κάνει να φαίνεται σαν ένα τρίτο χέρι της Παναγίας».

Ακόμη μία εκδοχή για την απόδοση ενός προσωνυμίου στη Θεοτόκο είναι ο συσχετισμός της με γεγονότα ή φυσικά φαινόμενα.

Μια πολύ γνωστή Παναγία είναι η Φιδούσα (ή κατ' άλλους Φιδιώτισσα) στην Κεφαλονιά. Κάθε χρόνο, κοντά στον Δεκαπενταύγουστο, στο χωριό Μαρκόπουλο της Κεφαλονιάς εμφανίζονται και κυκλοφορούν στις εικόνες των ναών του χωριού μικρά και ακίνδυνα φίδια.

Επίσης, στη Σάμο υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας της Βροντιανής, που ονομάστηκε έτσι γιατί στο υψόμετρο που βρίσκεται φυσάει δυνατός άνεμος ο οποίος βροντάει.

Η Θαλασσομαχούσα
Ακόμη, στη Ζάκυνθο, στη Μονή Στροφάδων, βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Θαλασσομαχούσας. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα, που κάποτε εκλάπη, πάλεψε με τα κύματα και έφτασε στο Μοναστήρι χωρίς να καταστραφεί στη θάλασσα.

Σε άλλες περιπτώσεις η Παναγία ονομάζεται ανάλογα με την ημερομηνία που γιορτάζει. Ετσι, στη Σαντορίνη απαντάται η Παναγία η Τριτιανή που γιορτάζει την τρίτη ημέρα του Πάσχα και στη Σίφνο η Παναγία η Δεκαπεντούσα, που γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο.

«Η ύπαρξη αυτής της πλούσιας ονοματολογίας δεν σημαίνει απλώς μια συναισθηματική σχέση του λαού με την Παναγία, αλλά κυρίως το γεγονός ότι μέσα από αυτόν τον πλούτο των ονομάτων επισημαινόταν η σημασία του προσώπου για τη Σωτηρία του κόσμου: η Μαρία έγινε το σκεύος εκλογής για να γίνει ο Θεός άνθρωπος και να διασωθεί το ανθρώπινο γένος και ο κόσμος από τη φθορά του θανάτου. Αλλωστε, και η γιορτή της Κοίμησης αυτό ακριβώς συμβολίζει, την καταπάτηση του Θανάτου. Γι αυτό και τιμάται ως το Πάσχα του καλοκαιριού», καταλήγει ο κ. Καριώτογλου.


Aπό το ανέκδοτο έργο
"Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ"
(Απόδοση στη νεοελληνική υπό των πατέρων
της Ι. Μονής Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών Πατρών)

Η Μητέρα του Θεού έδειξεν εις τους Αποστόλους, όπου ήδη το εγνώριζαν, το σύμβολον της αναχωρήσεώς της, τον φοίνικα, τους μετέδωσε επίσης ευλογία και ανάλογη παρηγορία και αφού τους ομίλησε περί της εξόδου της και τους προθυμοποίησε δια το κήρυγμα, τους εξέθεσε δι' ολίγων ολόκληρο την οικονομία της αποστολής των. Έπειτα ησπάσθη του Πέτρον και τους άλλους Αποστόλους, "χαίρετε", λέγουσα, "τέκνα και φίλοι και μαθηταί του Υιού και Θεού μου και θεωρείτε εαυτούς μακάριους, όπου ηξιώθητε τοιούτου διδασκάλου και δεσπότου και διακονίας τοιούτων μυστηρίων και της κοινωνίας των διωγμών και παθημάτων Του, δια να γίνετε κοινωνοί της δόξης και Βασιλείας Του".

Αφού τους ανήγγειλε περί των τελευταίων γεγονότων, τους εζήτησε να ψάλλουν τους επιταφίους ύμνους, ενώ Εκείνη άρχισε τις προς τον Θεόν ευχαριστίες της. "Ευλογώ σε", έλεγε, "Δέσποτα και Θεέ και Υιέ του Θεού του προανάρχου Σου Πατρός και υιέ ιδικέ μου, της δούλης Σου, χάρις εις την φιλανθρωπίαν Σου. Ευλογώ σε όπου μας λύτρωσες εκ της κατάρας και αντ' αυτής μας έδωσες την ευλογίαν. Ευλογώ σε τον αίτιον όλων αγαθών μας, της ζωής, του φωτός, της ειρήνης, της δυνατότητος να γνωρίσωμε τον Πατέρα Σου και το συνάναρχόν Σου και ζωοποιόν Πνεύμα. Ευλογώ σε Λόγε όπου ευλόγησες την γαστέρα μου κατοικών εν αυτή δι' ανεκφράστου τρόπου. Ευλογώ σε όπου τοιουτοτρόπως μας ηγάπησες ώστε και υπέρ ημών να σταυρωθής και να αποθάνης. Ευλογώ σε όπου κατέστησες μακαρία την κοιλία μου και πιστεύω ότι θα εκπληρωθούν και όλα τα άλλα περί των οποίων μου έχεις μιλήσει".

Εις τούτα τα λόγια ακολούθησε ευθύς η παράδοξος κάθοδος του Υιού της συνοδευομένου υπό των Προφητών, των Πατριαρχών και όλων των Δικαίων, προπορευόμενων των Αγγέλων και Αρχαγγέλων και των λοιπών Αγγελικών δυνάμεων. Τότε ο αέρας και ολόκληρο το σπίτι εγέμισε. Όλα εκείνα όπου η Παρθένος προεγνώριζε, τότε τα έβλεπεν οφθαλμοφανώς, ενώ οι άλλοι έβλεπαν μέρος αυτών των θαυμασίων, ο καθείς αναλόγως της αγιότητός του. Έτσι η δευτέρα κατάβασις έγινε ενδοξοτέρα και φρικωδεστέρα της πρώτης, και προφανεστέρα δι' όσους διέθεταν όρασι πνευματική. Δεν ήσαν μόνον παρόντα τα κατώτερα αγγελικά τάγματα και δυνάμεις, αλλά και αυτά ακόμη τα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ και οι Θρόνοι παρίσταντο μετά φόβου, ιεραρχικώς κατά τάξιν. Θεωρούσαν μετά φόβου όχι μικροτέρου (ίσως μεγαλυτέρου εκείνου θα έλεγα, αν επιτρέπετο), εκπληττόμενοι δια την δευτέρα Αυτού κένωσι και συγκατάβασι. Ότι έγινε άλλοτε προς χάριν ολοκλήρου του γένους των ανθρώπων, τώρα για μία μόνον ψυχή, για μία μόνον γυναίκα συντελείτο ένα τοιούτο θαύμα.

Η συνοδεία ήταν λαμπρά και πολυάριθμος όπως άρμοζε δια την άφιξι του Δεσπότου και την αναχώρησι της Δεσποίνης, αλλά η θέασις των συντελουμένων, ως είπα ήδη, εγίνετο μόνον από τους καθαρθέντας, αν και η παρουσία του Δεσπότου ήταν ακατανόητος και εις αυτούς τους Μαθητάς και Αποστόλους που ήσαν πεπληρωμένοι από την δύναμι της κατοικούσης εις αυτούς χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Παρίστατο εκεί ο Χριστός με σώμα και μορφή πλήρως τεθεωμένη, λαμπροτέρα της αστραπής και της λάμψεώς της εις το Θαβώρ, αλλά μικροτέρα της φυσικής της λαμπρότητος ενώ οι Απόστολοι ήσαν ωσάν νεκροί. Ο Κύριος ευθύς τους λέγει "ειρήνη υμίν", όπως άλλοτε όταν εισήλθε των θυρών κεκλεισμένων, εις τον ίδιον αυτόν οίκον όπου συνήχθησαν και τότε και τώρα, τον οίκον του Ιωάννου, οπού τότε τους συγκέντρωσε δια τον φόβον των Ιουδαίων και σήμερον τους συνήγαγε δια την γεννήσασα τον Κύριον, η οποία και κατοικούσε εις αυτόν μετά του ηγαπημένου και παρθένου μαθητού, του δεύτερου και θετού υιού της.

Ακούοντες οι Μαθηταί αυτή την γλυκεία, την πραεία και γνώριμο φωνή, ανέλαβαν θάρρος εις το σώμα και εις την ψυχή και, όσο τους ήτο δυνατόν, ύψωσαν τα μάτια τους ως προς τον δίσκον του ηλίου, την ώρα όπου Εκείνος χαμήλωνε ολίγο την λαμπρότητα της ανατολής Του και τους περιέλαμπε μετά φωτισμού μετριοτέρου.

Αλλά ας σταθούμε ολίγον εις τα επιθανάτια Αυτής ωσάν επρόκειτο περί των επιθαλαμίων, ή μάλλον, ως άλλοτε κατά τον θάνατον του Υιού της εξεδηλώσαμε την λύπην μας, έτσι και τώρα πολύ περισσότερο κατά την κοίμησίν της ας εκφράσωμεν την χαράν μας την πλήρη ευτυχίας και δόξης. Ας είπωμε πως, τώρα όπως και άλλοτε, η ψυχή της ευρίσκεται σε μια συγκίνησι πελώρια και σχεδόν σκιρτά και προφθάνει ασυγκράτητος και σπεύδει να απομακρυνθεί από του σώματος ώστε το γρηγορότερον να ευρεθή μετά του Υιού της και να προσπέσει εις τας χείρας Του και να αναχωρήση μετ' Αυτού. Πώς ήτο δυνατόν να υπομείνη την χαράν αυτήν, όπως την λύπην τον καιρόν του Πάθους, και πώς εμείς να μην επιθυμούμε να ειπούμε πως αυτή δεν πέθανε, αν και δεν το λέγομεν αυτό για να μην πούμε καινοφανή διδάγματα.

Εδάκρυσε, και πάλι έγινε ανωτέρα των δακρύων από την μεγάλη ευτυχία και το παράδοξο θέαμα, βλέπουσα μετά σώματος Εκείνον, όπου ολίγο παλαιότερον τον είδε να σύρεται, να καθυβρίζεται και να κτυπάται, και ενώ περιεβάλλετο υπό τόσων μυριάδων Αγγέλων, υπό τόσης λαμπρότητος και τόσης δόξης. Έβλεπε το πρόσωπον και την μορφήν Εκείνου του άλλοτε εμπαιζομένου και καταπτυομένου, του περιβαλλομένου την πορφύραν χλαίναν της εντροπής, να περιβάλλεται τώρα με τόσην αξία και λαμπρότητα. Αυτόν όπου δεν είχεν είδος ουδέ κάλλος, τώρα να αστράπτη από το κάλλος της καλλοποιού θεότητός Του, τον άλλοτε νεκρόν όπου κατεδικάσθη ως αντίθεος, τον έβλεπε Θεόν και Βασιλέα και Κριτήν των πάντων, αθάνατον και ανίκητον. Ω, πως διεμοιράζετο και πάλι μεταξύ των αντιθέτων, όπως και εν τω καιρώ της Σταυρώσεως. Το όραμα την εγέμιζεν ευφροσύνη, υπερέχαιρεν η ψυχή της, αλλά συνεστέλλετο αναχωρούσα προς εκείνη την δόξα και λαμπρότητα.

Τώρα πλέον δοξολογούσε περισσότερον από πριν Εκείνον όπου την εδόξασε. Προσηύχετο δια τους Αποστόλους και για όλους τους παρόντας, ικέτευε για τους απανταχού πιστούς ή μάλλον υπέρ παντός του κόσμου και αυτών ακόμη των εχθρών και των σταυρωτών. Ζητούσε να λάβη από τον Δεσπότην κάποιο λόγον ή κάποιο σημείον ως εγγύησι της σωτηρίας των, απλώνουσα ικετευτικώς τα χέρια εκείνα με τα οποία Τον ενηγκαλίζετο, κινούσα την γλώσσαν εκείνη και τα χείλη με τα οποία Τον ησπάζετο, υπενθυμίζουσα τον θηλασμόν Του, και κλαίουσα από ευτυχία, έκαμε το παν, μιγνύουσα αποχαιρετιστηρίους λόγους και προσευχάς. Τότε αρχίζουν την υμνωδία οι Άγγελοι και όλοι μένουν ακίνητοι και εκστατικοί, όχι από φόβο αλλά από χαρά, οι Απόστολοι αντιφωνούν με την δική τους ψαλμωδία, και έτσι, περνώντας από το πανάγιον στόμα η υπεραγία ψυχή της, ωσάν σε ύπνο, παραδίδεται εις τον Υιόν της, διαφεύγουσα τις ωδίνες του θανάτου όπως τις διέφυγε και κατά την γέννησι ή μάλλον με την ίδια και μεγαλυτέρα χαρά, και όπως τότε όταν ανεκφράστως προήρχετο εξ αυτής ο Υιός και Θεός της και τώρα όπου αυτή εξήρχετο προς τον Θεόν ο οποίος παρίστατο όχι μόνο νοερώς αλλά και αισθητώς.

Ευθύς, όλοι οι Άγγελοι και μερικές άλλες αγγελικές δυνάμεις άρχισαν να ψάλλουν, και μετά του πνεύματος μεν εξήρχετο κάποια άφθονος και ανεξήγητος ευωδία, ενώ το σώμα περιεβάλλετο από πλούσιο και απλησίαστο φως, ώστε και ο αέρας εγέμισε από ήχους και άσματα, περισσότερο όμως από την ευχάριστον ευωδία, το δε σώμα ακτινοβολούσε από παντού ώστε να γίνεται κάπως αθέατο. Έτσι λοιπόν διαμοιράζονται την Παρθένον, οι μαθηταί και ο Διδάσκαλος, τα επίγεια και τα ουράνια, όπως και μετ' ολίγον ο ουρανός και ο παράδεισος. Ο Κύριος και τα περί αυτόν λειτουργικά πνεύματα έλαβαν την ψυχή, ενώ οι μαθηταί το σώμα.

Πάλιν άρχισαν οι ιερές υμνωδίες και θεολογίες των Αποστόλων στις οποίες επεδίδετο ο καθείς χωριστά ή και όλοι από κοινού. Ο Πέτρος και ο Παύλος καλούσε ο ένας τον άλλον δια την προσευχή και αγωνίζοντο μεταξύ τους ποίος θα δώση την τιμή της πρωτοκαθεδρίας εις τον άλλον. Ο Παύλος τελικώς επιβάλλεται, ο Πέτρος πείθεται και λαμβάνει την πρώτη θέσι και αρχίζει την προσευχή. Έτσι λοιπόν, ο Πέτρος, ως κορυφαίος των Αποστόλων, προεξήρχε όχι μόνο της προσευχής αλλά και της υμνωδίας, ενώ συνυπηχούσε και ο υπόλοιπος χορός των μαθητών. Αυτή ήταν η κοινή τους υμνωδία, υπήρχε όμως και ιδιαίτερος ύμνος όπου τον απηύθυνε ο καθένας χωριστά. Εκ νέου, μετά από όλους τους ιεράρχας όπου ακολούθησαν τους θεολόγους, ο ιερός και μέγας Ιερόθεος, ηγέρθη εις το μέσον όλων, όχι μόνο δια των λόγων αλλά και δια των νοημάτων, εξήλθε εαυτού για να μετάσχη εις την μετάστασι.

Αυτή ήταν η ευταξία και η ευρυθμία των επικηδείων ύμνων. Ποίος όμως λόγος θα ημπορούσε να εκφράση την λύπη και τον πόθο του μεγάλου πλήθους, την τιμή όπου ήθελαν να εκδηλώσουν, με τα δάκρυά τους, με τον ζήλον τους, και προπαντός το μέγα πλήθος των θαυμάτων; Οι Απόστολοι ευρίσκοντο πολύ πλησίον και περιέβαλλον τον κράββατο, εγγίζοντες άλλος εκείνο το μέλος, ενώ όλοι την κατησπάζοντο πανευλαβώς. Μετά από αυτούς, ήταν ο κύκλος των πρώτων μαθητών και των μαθητριών. Ο τρίτος κύκλος απετελείτο από άνδρες και γυναίκες και όλοι όσοι είχαν κάποια μεγαλυτέρα οικειότητα ή ευλάβεια προς την Παναγία.

Ακολούθησαν όλοι οι ευσεβείς με την ίδια πίστι, και αρκετοί έλληνες και ιουδαίοι, εκ των οποίων άλλοι περιγελούσαν και άλλοι εθαύμαζον. Όλοι, ως ένας ποταμός, με μία μόνη εκβολή, συνέρρεαν και περιέβαλλαν την κλίνη, συνωθούμενοι και αλληλοαπωθούμενοι, όπως τα πλοία μέσα σε μια λίμνη μάλλον παρά εις ένα κυματοφόρο πέλαγος.

Οι Απόστολοι έψαλλαν τους επικηδείους ή προπεμπτηρίους ύμνους, ενώ όλοι από κοινού ανέπεμπον προς την Παναγία παρακλήσεις. Εις τους ύμνους ανεμιγνύετο ο θαυμασμός, και γι' αυτό εις τα δάκρυα εμιγνύοντο δάκρυα, εις τα δάκρυα του χωρισμού τα δάκρυα της χαράς, εις τα δάκρυα της αναχωρήσεως τα δάκρυα της ευχαριστίας. Καθένας όπου είχε μία ευχή ή μια συμφορά ή και τα δύο, ήθελε να εγγίση τα πόδια του αχράντου εκείνου σώματος, γιατί δεν τολμούσαν να ασπασθούν κάποιο άλλο από τα μέλη της. Ως δεύτερο σημείο οπού θα ημπορούσαν να ασπασθούν, ήταν κάποιο από τα υφάσματα που την εκάλυπταν ή και αυτή την κλίνη, ενώ άλλοι αναγκάζοντο να αρκεσθούν μόνον εις την θέα της ή και της προσκυνήσεώς της, όπως οικονομείτο ο καθείς από την Παναγία.

Η αφή, πολλές φορές δε και μόνη η θέα και η προσκύνησις, εγίνοντο αφορμή εκπληρώσεως των αιτημάτων της προσευχής και θεραπείας κάθε ασθενείας όχι μόνον του σώματος αλλά και της ψυχής. Οφθαλμοί τυφλών, ώτα κωφών, πόδια χωλών και εις άλλους άλλα μέλη εθεραπεύθησαν και όσοι ήσαν εμπεπλεγμένοι εις όλες τις συμφορές εχάρισεν όλα τα καλά. Έδιδε την υγεία και εις όσους ήσαν άρρωστοι ψυχικά και ευεργετούσε πλουσιοπαρόχως τους ψυχικώς υγιείς, θεραπεύουσα τους πρώτους και αγιάζουσα τους δεύτερους. Αυτά απελάμβαναν οι άνθρωποι κατά την Μετάστασι της Παναγίας.

Η άψυχος όμως κτίσις τι εδέχετο; Όπως και κατά το Πάθος του Υιού της συνεταράσσετο επειδή δεν το υπέφερε, έτσι και τώρα εκ του αντιθέτου επί τη Μεταστάσει αγάλλετο και υπερέχαιρε. Ο αέρας και ο ουρανός ήσαν λαμπρότεροι και χαριέστεροι του συνήθους. Ο πρώτος διεστέλλετο λόγω της αγαλλιάσεώς του επί τη αναχωρήσει και τη αναβάσει της ψυχής, ενώ ο δεύτερος από μακρόθεν άνοιγε τις πύλες συναγαλλόμενος, επειδή θα εγίνετο κατοικία αυτής της ψυχής, και οι δύο συγχρόνως καθαγιάζοντο. Ομοίως ετιμάτο και η γη, όχι μόνον επειδή η Παναγία ήταν δικός της κάτοικος, αλλά και δια την ταφή και την κατάθεσι του σκήνους εκαύχετο, επειδή έγινε δοχείον του θεοδόχου σώματος. Αλλά και το νερό δεν υστερείτο της ευλογίας, γιατί και αυτό αγιάζετο επειδή εχρησιμοποιείτο. Μήπως είχε ανάγκη καθαρισμού εκείνο το σώμα; Όμως όπως ο Υιός της καθάριζε το νερό που εχρησιμοποιούσε δια της αγιότητός Του, έτσι εγίνετο και με την απόνηψι την ιδικήν της. Έτσι το νερό που χρησιμοποιούσε η Παναγία όχι μόνο καθάριζε και εγίνετο πάναγνο, αλλά και δια τους άλλους καθίστατο λούσμα αγιαστικόν.

Τι έγινε εις την συνέχεια; Το σώμα τυλίσσεται σε σινδόνα και αρρωματίζεται, όπως άλλοτε και του Υιού της, υπό διακονισσών παρθένων όπου είχαν σώματα και ψυχές αγνότατες, και οι οποίες, διακονούσαι μυσταγωγικώς την ευπρέπειαν της Παναγίας, ευπρεπίζοντο και αγιάζοντο ψυχικώς οι ίδιες υπ' Αυτής. Έτσι η Παναγία, όπου είναι η κλίνη του Βασιλέως Χριστού, ενεπετέθη εις την κλίνη. Τότε την περικυκλώνουν οι δυνατοί, όχι μόνον εξήκοντα, αλλά όλοι οι χοροί των Αποστόλων και των μαθητών, όλοι οι ισχυροί τω πνεύματι. Ανάπτουν λαμπάδες και χύνουν μύρα εις την νοητήν λαμπάδα όπου μας φωτίζει όλους, εις την χρυσή λυχνία, εις την ευωδία του ανθρωπίνου γένους. Έτσι φωτίζεται και ευωδιάζεται ο οίκος, ενώ και πάλι προστρέχουν τα πλήθη, ή μάλλον ολόκληρο το σπίτι γίνεται φως, ένα πνεύμα, μια ευωδία, από την λάμψι και ευωδία όπου εκπέμπει το σώμα. Το σπίτι είναι μέσα εις την αγαλλίασι και δοξάζεται περισσότερον από τα θαύματα, διότι τώρα πλέον, όχι μόνον εκείνοι όπου εγγίζουν το σώμα ή την κλίνη, αλλά και όσοι εγγίζουν μετά πίστεως τους τοίχους του σπιτιού και ζητούν την δύναμι της Παναγίας, λαμβάνουν την θεραπεία κάθε πάθους και ασθενείας τους.

Κατόπιν μεταφέρεται το υπερουράνιο εκείνο σώμα, όπου εβάστασε την αχώρητο εκείνη φύσι και εδέχθη την απερίγραπτο, η έμψυχος εκείνη κιβωτός όχι δια των χειρών των ιερέων, όπως η κιβωτός της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά δια των χειρών και των ώμων ιεραρχών και Αποστόλων, δι' ανθρώπων επί της γης και Αγγέλων εκ των ουρανών, ψαλλόντων τα επικήδεια άσματα, ή μάλλον δια να κυριολεκτήσωμε, έψαλλαν νικητήρια και επιτάφια και επιθαλάμια άσματα, επειδή είχε ήδη κερδίσει την νίκη εφ' όλης της φύσεως και εβασίλευεν εφ' όλης της κτίσεως.

Η Παναγία κατέβαινεν εις την γη, υποχωρούσα εις τον νόμο της φύσεως, αλλά, όπως ήτο υπεράνω της φύσεως, μετέβαινε πλησίον του Υιού και Νυμφίου της, εις τον εκεί ευρισκόμενον θείον θάλαμον, όπου είναι άβατος εις τους άλλους, ενώ οι Άγγελοι την συνώδευαν εις τον επουράνιο Θρόνο του Θεού, Αυτήν όπου είναι ο εν σαρκί θρόνος Του, εις τα άνω βασίλεια την βασίλισσαν των πάντων. Έψαλλον ύμνους υποδοχής, εκραύγαζον δοξολογίες, υπεβάσταζαν την κλίνη και εγέμιζαν τον αέρα με πνοές αγνές και ευώδεις, σκιάζοντες γύρωθεν την Αγία των Αγίων, την αιτία της συγχωρήσεως πάντων, το φρικτό μυστήριο, το νέον εργαστήριον, όπου ηνώθησαν η θεία και η ανθρωπίνη φύσις.


Τα προσωνύμια της Παναγίας…


Άβυσσος ευσπλαχνίας, Άγαμος, Αγάπη, Αγία Σιών, Αγία αγίων μεγαλύτερη, Αγία Ζώνη, Αγία Σκέπη, Αγιοτέραν, Αγνή, Αγνείας ηώς, Αγλάισμα μητέρων, Αδαμιαία, Αδιάβατος θάλασσα, Αδιόδωτος Πύλη, Αειμακάριστος, Αειπάρθενος, Αέναος Κρήνη, Αινετή, Αιτία αγαθών, Αληθινή, Ακάθιστος ύμνος, Ακαταίσχυντος, Ακήρατος, Ακήρατη φυτοφόρος, Ακοίμητος, Ακοή, Ακρωτήρι καλής ελπίδας, Ακτίς νοητού ηλίου, Άμεμπτος, Αμετάθετος Ελπίς, Άμπελος, Άλας αρετών, Αλόχευτη λοχεία, Αμπέλι θεογεώργητο, Αμνάς, Αμόλυντος, Άμωμος, Ανακεφαλαίωση Χαρίτων,
Άνασσα, αναιρέτις αράς, Ανήροτος χώρα, Άνθος αμάραντον, Άνθος αφθαρσίας, Άνθος Χριστόν βλαστήσασα, Ανοικτήριον Παραδείσου, Άξιον Εστί, Αξιομακάριστος, Απείρανδρος, Απειρόγαμος, Απειρόκακη, Απίστων αμφίβολον άκουσμα, Απόρθητο τείχος Βασιλείας, Αρετής εικόνα, Άρνηση κάθε κακίας, Άρρητος σοφία, Άρουρα ευφορίας οικτιρμών, Άρτος ζωής, Αρχαία, Αρχιστράτηγος, Αρχηγός σωτηρίας, Ασίγαστο στόμα, Άσμα ασμάτων, Άσμα αγγέλων, Άσμα τρισεράσμιο, Ασπασμός άνωθεν, Άσπιλος, Άσπορος Βλάστησις, Αστέρα, Άστρον άδυτον, Ασύγκριτος, Αυγή, Αυλήν, Άφλεκτος Βάτος, Άφθορος, Αχείμαστος όρμος, Άχραντος.



Βαθεία, Βακτηρία, Βασιλεία, Βασίλισσα, Βασιλομήτωρ, Βάτος, Βελτίστη, Βίβλος θεού, Βιωφελής, Βλύσασα ύδωρ ζωής, Βοηθεία, Βοηθός, Βολίς αδύτου φέγγους, Βουλή, Βραβείο.

Γαλήνιος, Γαληνοτάτη, Γεννημένη θεώ, Γέννημα ευγενές, Γέρας σωτηρίας, Γέφυρα, Γη της επαγγελίας, Γη των πράων, Γηθόσυνος, Γλυκυδερκής, Γλυκύθυμος, Γλυκυτάτη, Γρήγορος, Γυναίκα αναμάρτητη.




Δαβιτική, Δαιμονοκαθαιρέτις, Δακρυρροούσα, Δάμαλιν, Δακρυοαναιρέτις, Δεδοξασμένη, Δείλι αμαρτίας, Δένδρο αγλαόκαρπον, Δεομένη, Δέσποινα, Δημοχαρής, Διάδημα, Διάκονος μεγίστου μυστηρίου, Διασώζουσα, Δικαιωτάτη, Δότειρα ελευθερίας, Δοχείον σοφίας θεού, Δοχείον χαράς.

Είσοδος, Εκλεγμένη, Εκλεκτή, Ελεήμων, Έλευση, Ελπίδα, Έμψυχος ναός, Έμψυχον τράπεζαν, Ενδιαίτημα, Ενδοξότερα, Ένθεος, Ένθεον ταμείον, Ενούσα προς ουρανόν, Έξοχη, Επέραστος, Επιθυμία ψυχών, Επίκουρος, Επίσκεψη, Επουράνιος πύλη, Ερασμιωτάτη, Έρεισμα πίστεως, Ευγενής, Ευδοκία θνητών, Ευθαλής και ευώδης λειμών, Ευλογημένη, Ευλογητή, Εύπαις, Εύσπλαχνη, Ευσχήμων, Εύψυχος βίβλος Χριστού, Εύχος όλων των μακάρων.



Ζεφύριος αύρα, Ζείδωρος πηγή, Ζητητή πάσι, Ζωάρκεια, Ζωαρχική, Ζωήρρυτος, Ζωηφόρος, Ζωοδότις, Ζωή, Ζωοπάροχος τράπεζα, Ζωοποιός, Ζωοπόρος, Ζώσα και άφθονος πηγή.

Ηγουμένη, Ηδεία, Ηδύπνους, Ηίκοσμος, Ηπία, Ηλιόκαλλος, Ηλιόμορφος, Ηλιοτόκος, Ηλιοστάλακτος Θρόνος, Ήμερος, Ημίθεος.

Θεραπεία, Θεία δύναμις, Θεογεννήτωρ, Θεογνωσία, Θεοδόξαστη, Θεοδρόμος αστήρ, Θεοειδής, Θεοκυήτωρ, Θεόληπτος, Θεομακάριστη, Θεομήτωρ, Θεόνυμφος, Θεόπαιδα, Θεού αγίασμα, Θεού δοχείον, Θεουργός, Θεόφρων, Θεοστρεφής, Θεοτόκος, Θεουργία, Θεοχαρίτωτον, Θεσπεσία, Θησαυρός, Θυμίαμα, Θυμιατήριον, Θύραν, Θύρα ελέους, Θόμβος σκοτίων, Θρόνος.

Ιατήρ ανθρώπων, Ιατρός, Ιερομύστις, Ιερά, Ικετηρία, Ικερόεσσα, Ιλασμός ψυχής, Ιλαστήριον, Ιλεως,Ίαμα, Ισραηλίτις, Ισχυρά.



ΚαθέδραΒασιλέως, Καθαίρεσις θανάτου, Καλή, Καλλίνικος, Καρπός δικαιων, Κατάκαρπος ελαία, Καταφύγιον, Κατευοδότρα, Καύχημα αποστολικό, Κεχαρισμένη θεώ, Κεχαριτωμένη, Κηδεμών, Κήπος, Κιβωτός αγία, Κιβωτός αρετών, Κλεις βασιλείας, Κλέος, Κλήση, Κλίμαξ, Κλίνη Κρατίστη, Κράτος, Κρήνη αείρρους, Κρίνον, Κρουνός χαρίτων, Κολυμβήθρα ζωής, Κόρη, Κόρη γαλουχός, Κορυφή, Κοσμοπόθητος, Κυρά, Κυρία, Κυρία των Αγγέλων, Κυρία των Δακρύων, Κυρία πάγχρυση, Κυριοτόκος, Κυήσασα ποιητήν, Κυοφορία χαράς.

Λαβίς, Λαοδηγήτρια, Λαμπάδιον θεού, Λαμπάς, Λαμπηδών, Λαμπραυγεστάτη, Λαμπρή, Λαμπροτάτη, Λαμπρότητα, Λαμπτήρ, Λαοχαρής, Λιμήν ψυχών, Λυπητερή, Λυσιτελής, Λύση κατάρας, Λύτρωση, Λυχνία σεπτή, Λώϊον.

Μακαρία, Μάνα, Μάννα, Μαρία, Μαριάμ, Μεγαλόχαρη, Μεγαλείο, Μεγίστη, Μελίρρυτη, Μελωδία, Μεσίτρια, Μήλον εύοσμον, Μητέρα, Μήτηρ αειζωίας, Μήτηρ της Ζωής, Μήτηρ Θεού, Μήτηρ των Πιστών, Μήτηρ σοφίας, Μήτηρ Χριστού, Μητρόθεος, Μητροπάρθενος, Μονή αγία, Μόνη τεκούσα θεόν, Μονογενής, Μυρίπνοος, Μυριώνυμος, Μύρον, Μυστήριον, Μύστις θεϊκής βουλής.



Ναός, Ναυς καταδυομένη, Νεάνις αγνή, Νεολαία, Νεουργός, Νεοφανείσα, Νεφέλη φωτός, Νήδυμος, Νηοχαρής, Νοερά, Νους αστράπτων, Νύμφη ανύμφευτος, Νυμφόστολος.

Ξανθή, Ξεναγός, Ξένη κιβωτός, Ξένιος, Ξενοβλήτης, Ξενώνας, Ξοανοκαταλύτις, Ξυλλήπτωρ, Ξυλοκέρισσα, Ξύλον ζωής, Ξυνήγορος.

Οδός ζωής, Οικειωτάτη, Οίκημα πανάγιον, Οικτίρμων, Όλβιος, Ολβιοδότης, Ολκάδα, Όμμα ανύσταχτον, Ομόθεος, Οξεία αντίληψις, Όρθρος φαεινός, Όρμαχος, Όρος, Ορφανών βοηθός, Οσία, Οσμή ευωδίας, Ουρανία, Ουρανός, Όχημα πανάγιον, Οχυρό, Οχύρωμα.

Παγκόσμια χαρά, Παμφιλτάτη, Πάναγνος, Πανάμωμος, Πανάχραντη, Πανσέβαστη, Πάνσεμνη, Πάνσεπτη, Πάνσοφος, Παντευλόγητος, Παντευλογημένη, Παντοβλέπουσα, Παντοία, Παντοκρατόρισσα, Πανύμνητη, Πανυπέραγνη, Πανυπερεύσπλαχνη, Παρθένος, Παρθενίας κειμήλιον, Παρηγορίτισσα, Παυσολύπη, Πηγή ελέους, Παναγιότατη, Πανάφθορη, Πανθαύμαστος, Παράδεισος, Παρρησία θνητών, Παστάδαν, Περιβεβλημένη, Περιστεράν, Πέτραν, Πηγάσασα ζωή, Πλάκα θεόγραφη, Πλούτος, Ποδηγέτης, Πόκος, Πόλιν, Πρέσβειρα, Πρεσβεία θερμή, Προπύργιο, Πολυέλεος, Πολύφωτος λυχνία, Πορείο, Ποταμός αρωμάτων, Πραεία, Πραότατη, Προστάτις, Πρέσβης πιστών, Προαναγγελόμενη, Πρόξενος ζωής, Προσφύγιο, Πύλη δωδεκάτειχη, Πύργος άσειστος, Πύρινον στύλον, Πυρίμορφη.



Ράβδος, Ραγδαία, Ρείθρον αφθαρσίας, Ρηιστή, Ρητή, Ρίζα του Ίεσσαί, Ροδοειδής, Ρυσίκοσμος, Ρύσιος, Ρύστις, Ρυτήριος, Ρωμαλέα, Ρωμαία.

Σεβασμία, Σεβάσμιο καύχημα, Σελήνη, Σέμνωμα, Σεραφείμ, Σκάλα, Σκέπη του κόσμου, Σκηνή, Σκήπτρον κράτιστον, Στήλη φωτεινή, Σοφία, Στάμνος, Στόμα μελισταγές, Στρατηλάτισσα, Στρατηγός, Στρουθίον καθαρότατον, Σύμμαχος, Συναπτική, Συνεκτική, Συνοδεία, Συντριμμός θανάτου, Σύντροφος, Συστατική, Σώμα θείο, Σώμα θεοδόχο, Σωματώσασα θεόν, Σωρός καλών, Σώτηρα.

Ταμειούχος, Τέλεια, Τεθλιμμένη, Τείχος, Τέμενος, Τέξασα φως, Τερατουργός, Τηλαυγής, Τιμαλφεστάτη, Τιμιωτάτη, Τράπεζα, Τρισέληνος, Τρισσολαμπής, Τριτογενής, Τροπαιούχος, Τροφός, Τόκος θαυμάτων, Τροπαιούχος, Τραύμα δαιμόνων, Τρυγών, Τρυφερή, Τιμή μόνη, Ταμείο ζωής.



Υγεία,Υμνουμένη, Υμνωδία αγγέλων, Υπακούουσα, Υπεράγαθος, Υπεραγία, Υπεραγιασμένη, Υπερδεδοξασμένη, Υπέρμαχος, Υπέρφωτος, Υπεράμωμος, Υπερένδοξη, Υπερευλογημένη, Υπερέχουσα εν γυναιξί, Υπερύμνητη, Υπερφέρουσα, Υπερφυής, Υπέρφωτος, Υψενή, Υψηλοτέραν, Ύψιστος, Υψικάθεδρος, Ύψωμα.

Φανώτατη, Φίλαγνος, Φιλάνθρωπος, Φιλανθρωπότατη, Φιλεύσπλαχνος, Φίλη, Φιλομήτωρ, Φιλτάτη, Φλογερωτέρα, Φλογοφόρος, Φρέαρ ζωής, Φρονημάδα, Φυλακτήριο, Φυσίζωος, Φωσφόρος, Φως άδυτον, Φως ψυχής, Φωστήρας, Φωτεινή, Φωτογενής, Φωτοδόχος, Φωτοκυήτωρ, Φωτολάμπουσα, Φωτώνυμη.

Χαιρετισμών, Χαρά των Αρχαγγέλων, Χαρά παγκόσμια, Χαρά πάντων, Χαρίεις, Χαρίεσσα, Χάρις, Χάρισμα της Αγίας Τριάδος, Χαριτοβλύτις, Χαριτόβρυτη, Χαριτωμένη, Χαρμονή, Χαρωπός, Χερουβείμ, Χρηστή, Χιλιασμένη, Χορηγία, Χορός χαρίτων, Χρεωλύτις, Χριστοανθής ρίζα, Χριστοτόκος, Χριστομάννα, Χριστοτερπής, Χριστόφορη, Χρυσόμορφος, Χρυσοπαντάνασσα, Χρυσόπεπλος, Χρυσαυγή, Χωρίον Χωρίων.

Ψαλματοδόχος, Ψαλμοφιλής, Ψαλτή, Ψευδομισής, Ψήχαγνος, Ψυχαγωγός, Ψυχαποδόχος, Ψυχωφελής.

Ωδή, Ωδίνες αλόχευτοι, Ωκεανός, Ώρα, Ωράισμα τερπνό, Ωραιότητα, Ωραιοτάτη, Ωριόπαις, Ωφέλιμος.